Zoals u in de vorige aflevering heeft kunnen lezen, had predikant Ampzink jaarlijks recht op classis- en turfgeld. De predikant kreeg classisgeld omdat hij viermaal per jaar naar de Classis in Dordrecht moest reizen. Over de periode 1744 tot 1753 waren deze gelden nog niet aan hem uitbetaald. Het ging om een bedrag van 800 gulden. Normaal gesproken diende hij bij de Pruisische heer een verzoek tot betaling te doen. De Pruisische koning Frederik de Grote was nog steeds heer van Hooge en Lage Zwaluwe, maar in deze situatie zou snel verandering komen.

In de tweede helft van 1753 was de verkoop van Hooge en Lage Zwaluwe door de Pruisische koning aan de weduwe van Willem IV, de prinses gouvernante Anna van Hannover, in een vergevorderd stadium. De predikant had in de krant gelezen dat diegene die nog openstaande rekeningen wilde vereffenen deze in september 1753 moest indienen bij Lodewijk Philips von Hagen in Den Haag. Hij was een van de twee Pruisische commissarissen die waren belast met de verkoop van de Hollandse domeinen en tevens met het opstellen van het verkoopcontract en de bijbehorende verkoopvoorwaarden. Zij onderhandelden over de verkoop met de twee commissarissen die door prinses Anna waren aangesteld.

Ampzink klom meteen in de pen en schreef een brief aan Von Hagen. Hij gaf aan dat hij nog aanspraak maakte op 800 gulden en dat hij dit bedrag uiteraard graag wilde ontvangen. De predikant stelde voor om hierover op korte termijn met de commissaris van gedachten te wisselen.

Dan blijkt dat Ampzink al eerder een verzoek had ingediend bij een andere Pruisische functionaris, Douglas, maar van hem was nog geen antwoord ontvangen. Als de predikant bij de Classis in Dordrecht kwam, werd hem steeds gevraagd of hij het classisgeld al had gekregen, maar hij moest deze vraag steeds ontkennend beantwoorden.

In onderstaande bijlage zien we welke bedragen Ampzink nog tegoed had.

Matti Herben en Ada Peele,
Hooge Zwaluwe, 19 februari 2010